1) «مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ»: کسی که به خدا و روز آخرت ایمان بیاورد و کار نیک انجام دهد، برای آنان پاداششان نزد پروردگارشان است.
2) « رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا»: پروردگارا، بر من صبر عطا کن و قدم هایم را استوار کن.
3) « وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي»: گره از زبانم بگشا (تا) سخنم را بفهمند.
4) أَقَلَّ مِن ثَمانینَ فِي المِئَةِ مِن مَوجواتِ العَالَمِ طُیورٌ: بیشتر از بیست درصدِ موجودات دنیا، حشرات هستند.
سلما عزیز سلام
از کجا متوجه شدید که این کلمه معرفه ترجمه شده است یا نکره در واقع این کلمه معرفه ونکره اش به یک صورت ترجمه می شود و فقط از روی لغت عربی می توان معرفه یا نکره بودن را تشخیص داد. صبراً در قالب نکره آمده و به معنای صبری بزرگ می باشد.
منتظر پاسخ شما هستیم.
سلما عزیز سلام
گزینه 2 در واقع جمله دعایی است چون با ربنا شروع شده است پس به صورت دعایی ترجمه می کنیم پروردگارا بر ما صبر عطا کن و اگر بخواهیم این جمله را تجزیه کنیم کلمه صبراً نقش مفعولی دارد پس بهتر است به صورت صبر ترجمه کنیم یعنی همان صبر همراه با شکیبایی .(پروردگارا بر ما صبر عطا کن و قدم هایمان را استوار گردان.)
نکته: همه کلماتی که به صورت نکره آمده اند نباید در ترجمه آن حرف ی که نشان از نکره است به آن اضافه کرد که در این جمله هم صبر از این قاعده مستثنی نیست. شاید بتوان گفت جملات دعایی هم از این قاعده مستثنی نیستند.